Mistig verenpak

Vandaag is de meteorologische winter begonnen. Het is niet winters. Wel mistig. Daar word je niet gauw nat van. Tenzij je een vogel bent, die altijd buiten is. Dan word je verenkleed drijfnat en ben je heel wat uurtjes bezig met poetsen.

Vanmorgen zat de torenvalk op haar vaste stek bij de "P" bij van de Beninger Slikken. Zittend op een paal, poetsend, ruim een uur lang. En ik kan daar gerust een uur naar kijken. Behalve als het weliswaar niet winters is, maar behoorlijk fris. Na een minuut of veertig hield ik het daarom voor gezien. Natuurlijk heb ik wat plaatjes gemaakt (gaat al beter, ondanks het trillen).

Wat ook beter gaat, is Tino. Die mag als het meezit half december naar huis. Dan is hij er nog niet, maar het is een grote morele overwinning. Bovendien, als je zo lang noodgedwongen ergens zit waar je niet wil zitten, dan kun je je 'gewone' thuis opeens enorm waarderen. 

Misschien kan ik hem binnenkort een half uurtje op sleeptouw nemen. Als dat lukt dan lezen jullie dat natuurlijk.

Poetsende vogels draaien zich in allerlei houdingen.

 

En wapperen er vrolijk op los

En toen was ze zo'n beetje klaar