De ijsvogel van de PTT

Dit stukje gaat niet over de posterijen van vroeger, maar over een vogeltelling (PTT), waarbij op 20 locaties langs een vaste route vijf minuten lang alle vogels geteld worden. Het vergt een strenge instelling, want vaak verschijnt er uitgerekend na het verstrijken van de vijf minuten een vogel die je graag zou meetellen. Dit jaar flikte een sperwer ons dit kunstje. Natuurlijk telden wij hem niet mee.

Er gebeurde dit jaar ook iets grappigs. Wij stonden op een van onze punten te praten met een bekende, ook een vogelaar. Ik vertelde over ijsvogels. Daarvan waren er in het koude voorjaar van 2018 veel gestorven, maar Tino en ik hadden de indruk dat de stand zich eindelijk had hersteld. Tino zei naar waarheid dat wij er een week eerder vijf zagen op een ochtend. Onze gesprekspartner vond het maar een sterk verhaal. Zelf had hij helemaal niet het idee dat er weer veel ijsvogels werden gezien. 

Niet dat zijn scepsis ons deerde, wij wisten immers wat wij gezien hadden, maar stiekem hoop je in zo’n situatie toch op hulp uit onverwachte hoek. Dit keer kwam die ook en op wat voor moment, want koud waren ’s mans twijfels zijn mond uit, of er zoefde een ijsvogel voorbij.
Steek die maar in je zak, leek de kobaltblauwe schicht te willen zeggen. 

Vandaag ontving ik een mail over de voorlopige resultaten op basis van de eerste 600 tellingen (ja, heel Nederland doet mee). Een van de conclusies: de ijsvogelstand heeft een wonderbaarlijk herstel doorgemaakt. 

En nu op naar de foto’s van een paar ijsvogels van deze week. Wat zijn ze mooi, tropisch haast. En dan zo'n naam...