Ik kan het nu wel zeggen: het boomvalkenseizoen zit erop. Ik zal er sporadisch nog wel een zien, maar de meeste zijn begonnen aan hun tocht naar het verre Afrika. Het is altijd een verdrietig moment voor mij, het afscheid van mijn vrienden, dat mij onderdompelt in een periode van leegte. Want wat moet ik nu met mijn tijd?
Dat laatste is een grapje hoor, want ik heb eerder tijd te weinig dan te veel. Zo heb ik al plannen om andere valkensoorten te gaan observeren, zoals de slechtvalk en de torenvalk. En ik ga erg mijn best doen om het smelleken te zien te krijgen (dat is een piepkleine valk die bijvoorbeeld in Scandinavië en Schotland broedt, en in de herfst en de winter soms hier in Nederland te zien is. Zij zijn moeilijk te vinden en blijven nooit lang in de buurt van mijn spiedende blik).
Torenvalken zijn eenvoudiger te zien. Dat bleek vandaag maar weer eens. In de polder waar ik vandaag mijn laatste boomvalk hoopte te spotten, was een stel druk in de weer met jagen en elkaar pesten. Dat leverde spetterende actie op. Aan het eind ving het vrouwtje een muis, die door de valk vliegend werd opgegeten.
 |
Een mannetje (duifgrijze, egale staart met zwarte band en grijze kop) jaagt achter een vrouwtje aan
|
 |
Tijdens het bidden tilt zij regelmatig haar hoofd op om vijanden op tijd op te merken
|
 |
Een duik naar beneden in 't veld
|
 |
Een muis is gevangen en wordt opgepeuzeld
|
Reacties
Een reactie posten