Wat zullen ze drinken?

De Saharazon is onverbiddelijk.
Een verdwaalde ontdekkingsreiziger strompelt door het hete zand. De uitputting nabij, brandblaren op handen en gezicht: een kreeft gekookt in zijn eigen vel.
Uit opengebarsten lippen klinkt erbarmelijk: “water, geef mij water!” Het woestijnvolk toont mededogen en schenkt hem enkele druppels kamelenmelk uit een geitenlederen zak. 

Hoe anders is het decor in mijn tuin, waar de zon zich al dagen niet heeft laten zien. Bewolking, mist en natte regen voerden de boventoon. Gisteren in de loop van de avond zakte de temperatuur weer  onder het vriespunt. Vijver en drinkbakken zijn dichtgevroren en daarin ligt de overeenkomst met de zinderende woestijn: watergebrek. 

Maar gelukkig heeft het een beetje gesneeuwd, zodat de vogels niet uitdrogen. Met enige regelmaat zie ik dat ze een minuscuul kristallen vlokje naar binnen werken. Mezen, vinken, de heggenmus en zelfs de goudhaan in de conifeer, die sneller weer weg was dan ik mijn camera kon richten. 

Allemaal kennen ze het trucje. Ook de merel, maar die heeft geluk. Die smikkelt van de twee appelhelften die ik voor hem in het gras heb gelegd. Hij eet nog even geen sneeuw. Appelsap smaakt immers beter dan ijswater.

De heggenmus

De pimpelmees

Meneer de vink