Nog even, en dan...

Het is nog hartje winter en eindelijk zelfs vriest het weer eens. Maar de eerste tekenen van het nieuwe seizoen hangen al weer in de lucht. Trossen bloeiende katjes van de hazelaar werpen een floers van oudroze over de felblauwe lucht en sneeuwklokjes luiden om het hardst.

Hazelkatjes

En dan, op deze late namiddag in het Hartelpark, vindt een schriel maar melodieus liedje zijn weg naar mijn warm onder mijn muts verstopte oor. Verguld van dit onverwachte cadeautje maakt mijn hart een sprongetje. Dat doet het altijd bij de eerste zang van de heggemussen, nog in de koude en nevelige winterlucht, die het verlangen naar het voorjaar tot uitdrukking brengen.

De heggemus wiens zang mijn oren streelde

Onderwijl slaat een hitsige halsbandparkiet mij gade vanuit een naaldboom, waarin hij even uitblaast van zijn inspanningen om zijn vrouwtje te imponeren. Ook hij voelt de lente en kan haast niet wachten. 

Halsbandparkiet op vrijersvoeten