Weggegooide tijd?

Ik zal niet snel op pad gaan om een bijzondere vogel te spotten die ik kan toevoegen aan mijn ‘lijstje’. Maar voor boomvalken wil ik wel eens een stukje omrijden. In 2013 was ik een paar dagen met Sandra in Monschau geweest om te wandelen. Op de terugweg doorkruisten wij België. Eerder had ik op Waarnemingen.be gezien dat er in het (Provinciaal Groendomein) Prinsenpark bij Retie regelmatig boomvalken worden gezien. Wij besloten daarom om een tussenstop te maken.

Het Prinsenpark is een prachtig en vogelrijk park met in het midden een groot ven, omzoomd met bomen. Helder water, waar de ijsvogel huist, maar ook dodaarzen, geoorde futen en talrijke libellensoorten (boomvalkenvoer!) De opbrengst viel niet tegen: een koppel jagende boomvalken en een paar ijsvogels.

Wij brengen het park sindsdien wel vaker een bezoek (bij voorkeur in een tijd dat er geen muggen en dazen zitten, want als je er in de verkeerde tijd komt, heb je een probleem). Dat combineren we dan met een uitstapje naar Mol om heerlijk uit eten te gaan. Tenzij dat met de tijd niet uitkomt, want dan pakken we een friet stoofvlees in Brecht.

Het ‘toeval’ wil dat Retie/Mol een streek is waar ik een goede band mee heb. Van mijn 14^e tot mijn 17^e (dat is halverwege de jaren 1970; een eeuwigheid geleden) woonden wij namelijk in Mol. Mijn vader werkte voor een fabriek in Meerhout. Paul en ik gingen naar de Europese School en hebben er een geweldige tijd gehad. Het Prinsenpark kende ik toen ook al, maar alleen uit de verhalen van mijn klasgenoten, die er tamme kastanjes raapten, die wij in de les oppeuzelden. Dat ontaardde in een smeerboel, want de bittere velletjes moesten eerst los gepulkt worden en die werden her en der in het klaslokaal gedeponeerd. Dit tot grote ergernis en wanhoop van de de leraar Duits, wiens lessen wij het meest geschikt vonden voor het eten van kastanjes.

Ons huis en de school stonden midden in de bossen. Een Mekka voor vogelaars. Ik speelde bijna elke dag in die bossen, maar had in die fase van mijn leven helaas weinig oog voor vogels, behalve dan over de loop van de luchtbuks. Schieten op vogels (de Belgen schoten zelfs op eekhoorns voor de pan) was een activiteit die in een deel van mijn toenmalige vriendenkring volkomen normaal gevonden werd. Een ander deel vond het ziek en zielig, wat het uiteraard ook was, maar wat wij met onze branie van die tijd niet wilden toegeven. Nu, ouder en wijzer, vind ik het een jeugdzonde waarvan ik de rest van mijn leven spijt zal hebben.

Vogels hadden er dus niet mijn aandacht en dat is achteraf bezien vreselijk jammer, want ik ben ervan overtuigd dat het er wemelde van bijzondere vogelsoorten. En misschien zelfs ook van boomvalken, want de streek is veel vennen rijk. Denkend als de vogelaar die ik geworden ben, zou ik het weggegooide tijd kunnen vinden. Maar dat was het niet.

Ik heb zelden zo’n intense band gevoeld met klasgenoten als toen. Noch voor die tijd, noch later heb ik dat gehad, ook niet met collega’s. Misschien kwam dat door mijn leeftijd, want de pubertijd is voor veel mensen waarschijnlijk een bijzondere tijd. Misschien kwam het ook door de situatie waarin wij als ‘expats’ zaten, allemaal een beetje ontheemd, wonend in een land waar je eigenlijk niet thuishoort. Dat schept een band. Maar misschien kwam het gewoon van de mix van geesten die daar toevallig waren samengekomen en die zich met elkaar verbonden voelden.

Ik ben niet iemand die contact houdt met ex-collega’s of ex-klasgenoten. Een reünie zal ik niet gauw bezoeken. Behalve met mijn klasgenoten van toen, die ik stuk voor stuk als vriend ben gaan beschouwen en dat altijd zal blijven doen.

Al met al heb ik in mijn jaren in België waarschijnlijk een flinke hoeveelheid vogels over het hoofd gezien, maar ik kan er niet om treuren, want ik heb er een waardevolle jeugdherinnering aan over gehouden. België als land en Mol als streek zijn een beetje in mijn bloed gaan zitten en daarom ga ik er nog regelmatig naar terug. Niet om weggegooide tijd in te halen, maar om tijd te herleven. Dat ik dat ook nog met boomvalken kan combineren en met een goddelijke maaltijd uit de Belgische keuken, is mooi meegenomen.