Kwek, kwak en kwik

Moet ik meteen aan dat mopje denken:
Jantjes vader had drie zonen,
Kwik, kwek en...
Inderdaad: Jantje.

Peter en Tino. Kwek en Kwak. Eindeloos kwekken wij, vooral als er even niets in beeld is.

Gisteren sloot ineens Kwik zich bij ons aan. Meer precies: een grote gele kwikstaart.
Ook verleden jaar zat-ie er. Precies op dezelfde plek.Meer aan mijzelf dan aan Kwak vroeg ik daarom of het dezelfde zou zijn, om meteen het antwoord maar te geven: vast en zeker of op zijn minst een familielid.

Hopelijk blijft-ie een tijdje hangen, zodat ook anderen hem nog kunnen bewonderen, daar in het Mallebos.
Voor wie daar de tijd of gelegenheid niet voor heeft, geen nood! Met een welgerichte kwik (ik bedoel klik) ving ik hem met mijn camera. 

Kwik werkte trouwens niet goed mee. Elke keer als wij dichterbij kwamen, scharrelde hij van ons vandaan - het eeuwige lot van de vogelaar.
Vandaar dus die sterk uitvergrote, en niet zo scherpe foto.