Niet zuur

De jonge man, over wie ik in een eerder blog schreef, kom ik de laatste tijd vaker tegen. Hij is aardig en leergierig. Soms fietsen wij een stukje samen op. Dat is leuk, maar ook confronterend, want zijn gehoor en zijn gezichtsvermogen zijn zoals het mijne 30 jaar geleden was.

Hij ziet in de verte meer zwarte stipjes vliegen en hij hoort meer hoge piepjes van overvliegende zangvogels. Dit alles “mis” ik. 

Daar zou ik zuur over kunnen zijn, maar ik bekijk het liever van de positieve kant, namelijk dat hij mij soms een paar extra ogen en oren bezorgt.

De onderstaande tapuit merkte ik vandaag trouwens zelf op. Waarschijnlijk omdat hij op nog geen 15 meter afstand bleef zitten. Tino en ik hebben er uitgebreid van genoten. En dat snappen jullie wel, als je ziet hoe mooi hij is.

Tapuit in de polder van Simonshaven

Tapuit in de polder van Simonshaven