Krammie

Leeft Krammie nog?

Dat worden mooie dagen, dacht ik, die weinig zin had om zelf de kou te trotseren. Lekker achter het raam zitten, geflankeerd door een kerstroos en een ingelijste foto van een boomvalk, werken aan mijn boek, en ondertussen genieten van het drukke vogelspul buiten, tussen het vogelvoer.

Helaas: dat was alleen de eerste dag van deze vorstperiode, want daarna waren ze weg. Waarschijnlijk hadden die zich de vorige dag alleen maar zitten voltanken, om in een ruk naar Frankrijk te kunnen vliegen, weg van de vorst.

Natuurlijk zijn ze niet allemaal weg. De meest bijzondere is de kramsvogel. Hij is er volgens ons niet uit vrije keuze, want eergisteren zag hij er zo verpieterd uit dat wij dachten: die gaat het niet redden. Gelukkig voor hem of haar had ik appels in huis, en rode druiven.

 

Op het moment dat ik dit schrijf, is het de derde dag dat de kramsvogel in onze tuin pleistert. Ik kijk uit op een paar leeggegeten appelhelften en verdwenen druiven (die waarschijnlijk in een ekstermaag zijn beland). Een verse appelhelft is al weer voor de helft leeggelepeld door "Krammie", zoals wij hem zijn gaan noemen. 

Ik moet er zelf niet aan denken om op een dieet van appelmoes te moeten zitten, maar voor Krammie heeft het blijkbaar gewerkt. Die is zover opgeknapt dat hij nu zelfs concurrenten wegjaagt, zoals merels en zojuist een spreeuw. 

Kramsvogel: een mooie lijstersoort

Hij is zover opgeknapt dat hij zelfs weer kan sprinten