De oude man en het kind

Onderuitgezakt zit ik op een bankje in het park.
Ik geniet van de prettige warmte van de voorjaarszon, terwijl uit het verse bladerdak een vogelconcert klinkt.

Twee mannen naderen. Zij slenteren meer dan dat zij wandelen. De oudste van de twee is slecht ter been en leunt op een rollator. De ander ziet er fitter uit met het sportieve blauwe T-shirt. Loerend vanonder zijn eveneens blauwe petje wijst de slanke man naar iets wat in een braamstruik scharrelt. Kennelijk heeft hij de zwartkop gezien, die al een tijdje met schelle uithalen het muziekstuk domineert.

Als de mannen bij mijn bankje zijn aangekomen en wij elkaar groeten, spreekt de fitte mij aan. De andere kijkt wat afwezig voor zich uit en zwijgt. Onzeker sturend rijdt hij zijn rollator tegen de berm en gaat moeizaam zitten. Nog steeds zegt hij niets. Iets in hem doet mij denken aan mijn vader, in zijn demente jaren. De lege blik, waaruit verwarring spreekt over tijd en plaats. Lichamelijk is de oude man hier in het park, met de geluiden, de geuren en de kleuren, maar in zijn hoofd lijkt hij afwezig. Dan vraagt hij opeens of ik al vogels heb gezien en ik geef antwoord.

De jongere man en ik raken aan de praat. Eerst over vogels, maar dan vertelt hij dat zijn vader onlangs 85 geworden is. Om dit te vieren waren zij uit eten gegaan, maar de bediening viel tegen. Als mijn gesprekspartner zijn vader op een koolmees wijst, die vlak boven de man zijn hoofd over een tak rondscharrelt, ziet hij hem niet. Daarna vraagt de oude man nog eens aan mij of ik al vogels heb gezien, waarmee hij mijn eerdere gedachte bevestigt.

Terugdenkend aan dit tafereel, zie ik de overeenkomsten tussen de jongere man en mij. Het is niet gemakkelijk om steun en toeverlaat voor je vader te worden, terwijl je nooit je eigen kind-zijn hebt afgelegd. De tijd doet zijn werk. Vaders sterven, kinderen worden vader en dan oude mannen. Wie geluk heeft, zal ooit door zijn kinderen uit wandelen genomen worden naar een plaats waarvan zij weten dat je daar je hart ophaalde. Verder heb je het te nemen, zoals het komt.

 Spijkenisse, 5 april 2014