Peterdestadsvogelaar

Gisteren zag ik bij de Bernissesluis een koppeltje middelste zaagbekken (miza’s in vogelaarsjargon). Het zijn mooie, bont getekende vogels, vooral de mannetjes, met een rode snavel en rode ogen, en een sprieterige kuif. De miza’s waren aan het vissen (wat moet je anders in dat koude water?) Een fuut viste met hen mee en had succes.  Als visser wil ik altijd zien wat voor vis het is. Dit keer was het een flinke Pos, een grijsbruin rovertje met fijne stippen op   zijn gestekelde rugvin. Door zijn bolle ogen heeft hij de bijnaam Schele Pos gekregen.  Vroeger was Pos een irritante bijvangst als je op paling viste. Ze zijn gulzig en slikten de haak vaak diep in, wat tot wrede taferelen leidde. Nu de jaren mij mild hebben gemaakt, denk ik: wat bezielde ons?! Hoe tegenstrijdig was het dus dat het zien van de Pos een warme herinnering opriep aan een fijne jeugd. Raar iets, de menselijke psyche...   Fuut met Pos Middelste zaagbek vrouwtje Middelste zaagbek mannetje Middelste ...