"Rakke-takke-tak-poenk-poenk-tok". Het was goed dat ik in de auto zat, zodat niet mijn hoofd, maar de carrosserie gebukt ging onder het geratel en getik van de hagel. Het was zo’n bui die je altijd op tv ziet, waardoor ineens de wereld wit is. Arme stormmeeuwen. Zij hadden geen auto, maar wat wil je anders, met zo'n naam? Toen de hagelstorm op zijn hevigst was, staken ze hun snavels omhoog, alsof de hagel daardoor minder hard op die snavels insloeg. Het was lang geleden dat ik drieteenmeeuwen zag, met die mooie zwarte “W” op hun bovenvleugels. Jan van genten zag ik vandaag alleen heel ver weg, maar dan nog: jan van genten, hoe die op stijve vleugels door de woelige lucht zeilen. Prachtig! Alle zorgen in een keer weggehageld. Jan van Gent Drieteenmeeuw Weg meeuw! Stormmeeuwen in hun witte wereld
.jpg)