Een kranige overbuurboom

Een razende westerstorm beukte vandaag met volle kracht op de stadsrand in en sloeg daarbij flinke bressen. Bomen werden ontworteld of knakten boven de grond af. Nokvorsten en dakpannen werden samen met tuinmeubilair, tuinhuisjes en dakoverkappingen de lucht in gesmeten.

Bij ons bestond de grootste schade uit een van zijn plek gewaaide plastic gieter. Het heeft ook voordelen om midden in de stad te wonen.

Ook in het Hartelpark had de storm huisgehouden. De paden lagen bezaaid met takken en dikke bomen lagen hulpeloos naast hun versplinterde sokkels. Een ervan was halverwege zijn stam afgescheurd en hing nog aan een flinter hout en schors aan zijn onderhelft vast. Hij was nog niet helemaal ter aarde gestort, omdat hij met de dikke takken van zijn kroon, als uitgestrekte vingers, tegen een boom aan de overkant van het pad leunde.  Voordat ik mijn weg over het pad kon vervolgen, moest ik inschatten of de als steunpilaar fungerende overbuurboom het gewicht nog zou houden. Ik dacht van wel, waarna ik er vlug onderdoor stapte. 

Bijna alle vogels in het park waren door de storm weggeblazen. Zo leek het tenminste, want ik heb er maar weinig gezien. Meer dan een verre sijs en een stoïcijns vissende reiger zag ik niet. Wel had ik na een tijdje door waarom het ook midden in het park zo tochtte: iemand had de deur opengezet (zie foto). 

Vreemd, zo'n geometrisch gevormde deur in het park

Helaas voor de reiger werden hem geen gebakken visjes in de bek geblazen