Peterdestadsvogelaar

De verwachting is dat ‘mijn’ laatste boomvalken begin oktober aan hun terugreis naar Afrika beginnen, misschien zelfs wat later, want bij een van de gevolgde broedgevallen was het jongste jong pas op 28 augustus uit het nest. Eer die goed kan vliegen en behendig insecten kan vangen, verstrijken er wel een week of 5/6. Mij kan het niet lang genoeg duren, dat begrijpen jullie wel, want boomvalken brengen mij elke keer weer in vervoering en dat al 35 jaar lang. Al zitten ze alleen wat te niksen op een akker, ik geniet met volle teugen. Ik verwacht niet dat jullie er net zo lyrisch van worden als ik, want dat is zelfs onder vogelaars extreem, maar het lijkt me sterk dat de onderstaande foto's niet een klein vonkje doen oplichten.  Moeder boomvalk met half aangevreten vogeltje Dezelfde boomvalk die de prooi naar haar jongen gaat brengen Ook buiten het nest wordt dit jong nog gevoerd Even pauze tussen het voeren De twee jongen zitten broederlijk/zusterlijk bij elkaar Een van de laats...

Dikke stralen, de hele nacht door en ook ’s morgens nog. Wat zagen mijn tuin en ik ernaar uit. Een kikker blijkbaar ook, want die liet zich open en bloot op het terras het zweet van het lijf afspoelen. Tenminste, zo zou het gegaan kunnen zijn, maar zeker weten doe ik dat niet, want ik zag alleen de slotscène: de reiger op het natte dak met de kikker in zijn bek. Wel sneu: krijg je eindelijk de lang verwachte verkoeling en dan eindig je zo...      

Voor de afwisseling een staaltje van mijn rijmkunsten (ahum).  Oei oei wat een hitte Dat wordt weer binnenzitten Erg lang duurt dan zo’n dag En het is maar goed dat ik ‘s morgens buiten mag Niet verder dan de tuin, hoewel ik anders wens, en daarom ook geen vogels in mijn foto-lens  Na zonneschijn komt er gelukkig weer regen Gauw weer met de fiets op pad, geen regenbui houdt mij nog tegen De insectennamen met dank aan de app Obsidentify, want van dat gekriebel weet ik weinig.  Honingbij Blinde bij Akkerhommel Atalanta   Lantaarntje

Er zitten jonge koolmezen in de kast van de buurvrouw. Vader en moeder vliegen af en aan. Aan met voer. Af met afval. Want moet je eens denken: een hele zwik jongen daarbeneden, geen van alle met een luier om. Er zou dus heel wat poep in het nest liggen, vies en een bron van bacteriën. Daar hebben pa en ma geen zin in, dus als ze een hapje voer brengen (rupsen, spinnen, etc.) komen ze uit de kast gevlogen met een propje afval. Zo blijft huize Buurmees opgeruimd en netjes.